Puf puf - onze veertiende dag

Wat een verschil met vorige week woensdag in Hué. Toen kwamen we als verzopen katten aan in ons hotel met van het vocht gerimpelde vingertjes en vandaag, een weekje later, lopen we in warm Ho Chi Minh stad met een temperatuur van 33C en een gevoelstemperatuur van 35 à 36C. Dus geen natte vingers van de regen maar dikke opgezette vingers van de hitte. Ons hoor je niet klagen want we hebben vandaag ook weer bijzondere dingen gezien.

Voor 10.00 uur waren we alweer onderweg en de bestemming was de Chinese wijk van Saigon - Cholon. In de reisgids van Michelin staat dit deel apart beschreven vanwege de bijzondere tempels. De gids schrijft dat het bezoek aan die wijk ongeveer een halve dag duurt. Nou, die hebben wij daar ruim besteed, want we waren pas na 16.00 uur weer terug in het hotel.

Op de weg naar Cholon zagen we direct al een heel bijzonder 'plaatje'. Een Boeddhistische non stond in gebedshouding langs de kant van de weg, trok zich van alle langsrazende verkeer niets aan en wachtte totdat iemand een gift in haar schaal deponeerde. De mensen leven hier zo anders.

Nadat we onderweg nog een mooi gebrandschilderd raam van een kerk op de gevoelige plaat hadden vastgelegd, kwamen we na een klein uur lopen in de buurt van Cholon langs een tempel. Naar binnen of niet? We zouden er nog een aantal zien, maar we zijn toch naar binnen gestapt. Heel bijzonder was het interieur niet, maar de ontvangst wel. We werden echt heel hartelijk welkom geheten door een oude vrouw die belangstellend informeerde waar we vandaag kwamen en waarom we de tempel bezochten. Wij hebben dat in ons beste Engels uitgelegd. Zij vertelde toen dat ze bij de tempel een praktijk hebben voor oogheelkunde die gerund wordt door vrijwilligers. De voorgeschreven medicatie wordt in de tempel zelf gemaakt uit verschillende soorten bladeren en kruiden. We werden meegetroond naar de apotheek en daar troffen we laden vol met allerlei kruiden. Eigenlijk gewoon zoals het honderden jaren gelden ook in Nederland werd gedaan, toen alle chemicaliën nog niet hun intrede hadden gedaan.
Toen we naar buiten stapten, zeiden we voor de zoveelste keer tegen elkaar: dit was weer echt een kadootje. Het staat niet in de reisgids, maar het was zeer de moeite waard.

In Cholon bezochten we vijf tempels en een moskee. De ene tempel was nog uitbundiger dan de andere. Echt Chinees met veel goud en druk versierde kleden om de beelden. We zagen een vrouw die door een andere vrouw geholpen werd bij het gebed. Er werden allerlei rituelen uitgevoerd met een kleed, met wierook en met in de brand gestoken zonden die vervolgens in een oven werden verbrand. Het is echt verbazingwekkend hoeveel rituelen men heeft en we kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat sommige mensen, die we een poosje gevolgd hebben binnen de tempel, angstig zijn om er een te vergeten. Toch weer een bepaalde druk, terwijl het Boeddhisme juist zo'n rustgevende godsdienst hoort te zijn.

Ook zagen we een vrouw zitten voor een altaar die in een smekend gebed / gesprek was met haar god. Uit alles bleek haar wanhoop. De oprechtheid van de mensen raakt ons wel. Niets van 'stil in je binnenkamer'. Iedereen mag zien dat je je ellende uitschreeuwt.

Terug naar het hotel. Na ongeveer twee uurtjes de benen te hebben gestrekt zijn we erop uit getrokken om te dineren. We besloten opnieuw zomaar een restaurant binnen te stappen. Oh ja, beloofd, eerst even over gisterenavond.
Gisterenavond hebben we 'op straat' gegeten. We zagen een heleboel mensen zitten, op die lage stoeltjes, en zij hadden allemaal een kom voor zich van zo'n dertig centimeter doorsnee. We hadden geen idee wat er in zat, maar daarom niet getreurd, gewoon zo'n kom aangewezen en gezegd 'Hi'. Het bleek crabsoep te zijn met van alles en nog wat erin. Dat werd dus met stokjes eten, de slierten opslurpen en de kom daarna leegdrinken. Heerlijk. En toen moest er betaald worden, wel twee dollar de man. Echt te gek.

Nu dan over vanavond. In het restaurant waar we uitkwamen bleek niemand een woord Engels te spreken. Ook dat is geen probleem meer voor ons. Het was een vegetarisch restaurant waar ook geen alcohol geschonken werd. Dus geen biertje bij het eten. Alleen maar gezond. Maar lekker!!!!!! Gelukkig zagen we de kakkerlakken pas nadat ons bordje leeg was. Ook weer geen punt. Ratten, kakkerlakken, vervelende vliegen, stank op straat en in de lift als er een partij Chinezen net is uitgestapt, het maakt ons niks uit. We hebben namelijk veel lol. Je had de mensen maar eens moeten zien kijken toen we vanmiddag in de snikhitte op straat liepen te zingen dat onze moeder een spijkerbroek heeft.

Nadat we indruk hadden dat de ene kakkerlak de andere aan het zoeken was, zijn we maar vertrokken om ergens een kop thee te scoren. Het werd perzikthee. Wat kregen we? Thee met echte schijfjes perzik uit blik erin met een hele stoot suiker. Ze zagen hoe lekker wij het vonden en als troost kregen we ook nog een gewone kop thee.

Morgen reizen we door naar Cambodja. We verwachten rond 19.00 uur in het hotel te zijn, dus reken maar niet al te vast op een verslag.

We hebben vandaag opnieuw geprobeerd de foto's op de iPad te krijgen, maar deze provider staat het niet toe. Jammer. We proberen het in Phnom Penh opnieuw.

Wij gaan zo knorren en beginnen morgen aan dag 15. Tot schrijfs.