1 maart in Saigon.

Wat een stad, wat een mensen, wat een indrukken. Daarover straks meer, want eerst nog even iets over de dag van gisteren. Het was een heerlijk relaxed dagje. Eerst ontbeten, daarna ingepakt en vervolgens een beetje aan getutterd. Naar het strand gewandeld. Nou, dat is niet veel. Hele stukken strand zijn er weggeslagen en de zee was best onstuimig. We hebben bij het strand geluncht en daarna op het gemak terug gekuierd. Onderweg zagen we een hele groep witte vogels waarvan we er eerder een enkele in een rijstveld hadden gespot. Op google vonden we dat het de Benu is. Dat heeft niks met Ben maken, al kan die ook heel goed googlen. We hadden nog twee uurtjes voordat de chauffeur van het hotel ons bij het vliegveld in Da Nang zou afzetten, dus hebben we heerlijk bij het zwembad een biertje en een sapje gedronken.

De vlucht was heel voorspoedig en rond 19.00 uur landden we in Ho Chi Minh stad. Wat een stad. Wat een scooters, wat een verkeer. Er wonen ruim 7,5 miljoen mensen in deze stad en het leven speelt zich voor een groot deel af op straat. Het is wel heel anders dan Ha Noi. De binnenstad is schoner, maar net buiten de mooie opgepoetste binnenring stinkt de stad best wel. Maar ach, wij Vlaardingers zijn wel wat gewend ;-)
We hebben ons eerst naar de busmaatschappij laten brengen door een taxichauffeur om de tickets voor de reis van donderdag te scoren. Voor 11 dollar 50 wordt je van HCM naar PP vervoerd. Daar moet je bij de spoorwegen eens mee aankomen.
Nadat dit allemaal prima verlopen was zijn we gaan wandelen, van ongeveer 10.30 uur tot ongeveer 17.00 uur. Man, in de hitte van ruim 30 graden, met de zon loodrecht boven je petje, dat is niet niks. Jullie vinden ons heel stoer.

We bezochten als eerste weer een tempel. Heeeeel anders dan de vorigen. Deze heet de Jaden Keizer Pagode. Echt mooi? Nou, eh, ja, wel mooi maar aan de andere kant ook weer zo veel. Veel beelden, veel hoekjes, heel heel veel wierook. Maar toch indrukwekkend. Hierna trokken we verder richting Kathedraal Notre Dame waarvan we alleen de buitenkant hebben gezien en het oude Postkantoor. Echt een mooi oud gebouw en goed bewaard gebleven. Aan de muur een grote foto van ome Ho.

Na de lunch in een Duits café met een heerlijke koele kouwe klets van een halve liter, zijn we naar het Paleis van de hereniging gegaan. We begrijpen dat de Vietnamezen er aan hechten om de plek waar de capitulatie van Zuid-Vietnam werd bekrachtigd in stand te houden, maar voor ons was er buiten een indrukwekkende video over de strijd met Amerikanen niet veel te zien.

Op weg naar de Ben Thanh markt stonden we ineens bij een Hindoe tempel. Toch weer heel anders dan de Boeddhistische tempels. Het is bijzonder om te zien hoe zij een moeder Maria vereren. Zij heet hier Mariammam en neemt een bijzondere plaats in. Zij is de moeder van voorspoed en vruchtbaarheid.
Na de Ben Thanh markt, die niet zoveel voorstelt (we zijn verwend) moesten we nog ruim een uur terug lopen naar het hotel. Maar het is gelukt.
We willen jullie graag wat foto's van vandaag laten zien, maar de internetverbinding van het hotel staat niet toe dat we de foto's van het fototoestel uploaden naar de iPad. De foto's komen later.

Zo meteen gaan we buiten de deur eten. Wat het wordt weten we nog niet, dat horen / lezen jullie misschien morgen wel.

Tot slot, de prijswinnaar is bekend. We hebben er lang over gedaan om uit de ene inzending een winnaar te kiezen. Maar Ben steekt met kop en schouders boven alle andere meelezers uit. Zijn redenatie was waarschijnlijk: de Fransen zijn er een tijd geweest, in het Frans is station Gare, Vietnamezen spreken Frans zoals Turken Nederland spreken, dus het moet wel station zijn. Of zou hij de vertaalcomputer gebruikt hebben? Nee toch? Dus Ben, van harte. Let maar op je brievenbus, de prijs komt binnenkort en er is flink aan gelikt.