Een zaterdag in Hoi An

We hebben vandaag meer dan 2 1/2 miljoen Vietnamese dong uitgegeven. 2 1/2 miljoen is 2.500.000,00. Binnenkort gaan we aan onze lezers donatie vragen omdat we het niet gaan redden ;-))
Vandaag is het een prachtige dag geweest met zonnige momenten. Het is goed te merken dat we aan het zakken zijn in Vietnam. In Saigon schijnt het nu zo'n 30* te zijn.

We zijn in de oude stad geweest. Er naar toe zijn we bewust langs de rivier gelopen, daar is het een stuk rustiger, mooier en verrassender. Tropische kiekjes gemaakt met palmbomen, eilandjes, bruggen, zeer de moeite waard. Guus zegt net dat hij vandaag 175 foto's heeft gemaakt. Op de foto van een brug die we onder het verslag plaatsen zie je dat de bruggen heel smal zijn, er kan net een auto overheen, en toch staan de mannen er gewoon te vissen. Als je goed kijkt zie je de vangst in een plastic zakje aan z'n riem bungelen.

We hadden in ons hotel een tip gekregen om op een bepaald adres te gaan lunchen, lekkkkker!! 2 soorten, een soort springrol en ieder een salade. We hadden beloofd om op de vitamientjes te letten. Nou en dat doen we ook, alleen moest ik vandaag toch een keer uitleggen dat ik niet in verwachting ben ;-)). Vitamientjes en lekker eten gaat hier samen, daar moeten we nog een oplossing voor zoeken.

Ja, en wat doe je dan, we gingen om ongeveer 9.30 uur weg uit het hotel, en kwamen er om 18.00 uur weer in. En dan gaat het continu zo van: moet je dat zien en heb je dat gezien en kijk hier eens. Het is zo'n andere wereld, de mensen zijn ozo vriendelijk, willen natuurlijk wat aan je verkopen, maar als je niks koopt is er ook tijd voor een praatje en niemand reageert boos. Ze willen je graag alles uitleggen.

Op weg naar de stad kwamen we langs een bedrijfje dat rijstpapier maakt. Die eigenaar haalde ons naar binnen, we mochten alles bekijken en toen we vertrokken bedankte hij ons dat we in zijn fabriekje waren geweest. Niks verkopen, gewoon trots op zijn toko.
Bijna alles met het handje, waterrijst loopt in een vorm op een band, droogt wat, wordt dan op een rek bij een vuurtje geplaatst, even later op een rieten scherm, om vervolgens buiten in de zo'n te drogen. Honderden van die vellen lagen in de zon te drogen.

Het bestuur van Hoi An doet er veel aan om de het oudste deel van de stad in oude luister te herstellen. Om daarvoor fondsen te werven heeft men ingesteld dat je als toerist een dagpas moet kopen waarmee je vijf van de achttien oude gebouwen mag bezoeken. Bij het bezoek wordt er eenvijfde strookje van de dagpas geknipt. De gebedshuizen hebben vanzelfsprekend verschillende namen, maar ook verschillende benamingen, zoals Communal House, Assembly Hall of Family's Chapel. We zijn er niet achter gekomen wat het verschil is, want naar ons gevoel zijn het allemaal tempels. Het is wel indrukwekkend om te zien met welke toewijding mensen wierook branden, een gebedshouding aannemen en zich van alle mensen om zich heen niets aantrekken. Want druk was het wel vandaag. Hele stromen toeristen. En weet je wat dan gek is, dat je tussen al die mensen ineens iemand uit je eigen kerk ziet lopen. Bijna aan de andere kant van de wereld, in een van de vele steden van het land, in een van de straten die vol is met mensen en dan plotseling: "He, jij hier ook?" Echt heel bijzonder.

We hebben vandaag ook wel wat cultuur 'opgesnoven'. We bezochten namelijk een Traditional Art performance waar op traditionele instrumenten oosterse muziek werd gemaakt en danskunsten werden vertoond. Het duurde een heel kwartier, dus wij hadden ons deel wel gehad.

Ook wandelden we over de Japanse overdekte brug. Een brug van enkele honderden jaren oud die op de Wereld Erfgoed lijst staat en dat is geheel terecht. Het is zowel van binnen als van buiten een prachtig bouwwerk.

Wat we morgen gaan doen weten we nog niet. We hebben al heel wat van Hoi An gezien, dus dat wordt nog even puzzelen, maar wat het geworden is lezen jullie morgen wel.

Voor nu: welterusten voor straks, wij kruipen zo onder de wol.

Wist je dat:
- dat Vietnamese vrouwen sokjes dragen met een ingenaaide teen voor hun teenslippers;
- we, door onze treinreis, intussen een Vietnamees woord geleerd hebben: Ga (onder de goede inzenders wordt een leuk aandenken verloot);
- dat het moeilijk recht plassen is in een schommelende trein;
- de afstand van Hanoi naar Saigon zo'n 1700 km is, dus anders dan we eerder schreven?