Een zon(nige) dag

Het was toch niet moeilijk om te besluiten wat we gingen doen. Het werd een stevige wandeling van ongeveer zes uurtjes door Hoi An. Er was namelijk nog genoeg te zien.
Het begon tot onze verrassing met een enorme buffel die we gisteren waarschijnlijk over het hoofd hebben gezien. Het beest stond met z'n poten in het water, dus wij vroegen ons wel af of het een waterbuffel was. Ook hebben we in de buurt van de buffel mooie vogels gespot. Van die kleine witte die qua model wel een beetje op een ooievaar lijken maar geen ooievaar zijn. Nou, wie weet vindt een van jullie het wel op google. Daar hebben wij geen tijd voor ;-)

Over de dag valt niet zoveel te vertellen. Het was voor onze begrippen wel een warme dag. Bijna windstil en een graad of 28. Het leek wel 30. Daar moest ons huidje wel even aan wennen. Natuurlijk hebben we goed voor onszelf gezorgd door op tijd te drinken, te lunchen en te genieten.

Wat we echt gedaan hebben in die ruim zes uur in lastig te vertellen. Het was hoofdzakelijk genieten van de sfeer, de mensen en van een Oostenrijker die ons met de fiets wel drie keer achterop gereden is en steeds maar tring tring riep. We hebben opnieuw een aantal oude huizen bekeken die belangrijk zijn geweest in de ontwikkeling van deze stad. In twee van die huizen zijn we binnen geweest. Ze zijn nog gewoon bij de familie in gebruik en dan zie je hoe eenvoudig de mensen vandaag nog wonen.
Voor alles wat we tot nu toe gezien hebben, geldt toch wel dat er veel en hard wordt gewerkt. Bij de meeste huizen is het bedrijf gewoon aan huis gevestigd en wordt er zeven dagen per week hard gewerkt.
In het laatste door ons bezochte huis zagen we in de keuken wel een gewone kookplaat op pas, maar er wordt ook nog op een houtvuurtje gekookt. Onderweg zeiden we nog tegen elkaar dat je mopperende Hollanders eens een poosje hier zou moeten laten wonen en werken. Gisteren zochten we naar een winkeltje om een kaartje voor het fototoestel te kopen. We vroegen ernaar bij een winkel en een van de mensen stapte spontaan naar buiten en zei dat ze ons wel even zou brengen. Toen we haar daarvoor tip wilde geven, weiger ze dat pertinent en zei dat het bij de hoffelijke manier hoort waarop ze met hun gasten omgaan. Kom daar maar eens om in de zogenaamde beschaafde en geciviliseerde westerse wereld.

Om een uur of vier waren we terug in het hotel en hebben bij het zwembad van een heerlijk biertje en cocktailtje genoten.

Morgen geen verslag. We hebben het morgen druk met ontbijten, wandelen naar het strand, lunchen, uitchecken, transport naar het vliegveld en vervolgens naar Ho Chi Minh City en dan moeten we ook nog de postzegelveilingsite in de gaten houden. Dus jullie hebben pech, dinsdag pas weer een update uit Saigon.

Wist je dat:
- dat de trein in Vietnam gemiddeld wel 50 km per uur rijdt;
- dat ze in 2025 met 200 km en in 2035 met 350 km per uur door het land willen razen;
- als je onze foto's ziet, je dit onmiddellijk gelooft;
- dat je heerlijk kan nassen voor iets meer dan een daalder;
- de afstand tussen het museo del arte Reina Sophia in Madrid en de Johannes van Bijnenstraat in Vlaardingen net zo ver is als de afstand tussen Ha Noi en Ho Chi Minh City?