Donderdag, de verjaardag van Gerrit

Donderdag, de verjaardag van Gerrit (dat wilden we niet vergeten)

We hadden een heel programma voor buiten Hue uitgestippeld, maar de regen gooide roet in het eten. We hebben de graven dus geskipped en zijn rond 10.00 uur opgewekt naar de 'moderne stad' vertrokken. Deze moderne stad is gelegen op de oostoever van de Song Huong Rivier. Bij moderne stad dachten wij aan veel nieuwbouw, maar dat kwam anders uit. In de zogenoemde moderne stad zijn mooie oude dingen te vinden.

Als eerste pagode op onze weg kwamen we bij de Thien Minh Pagode. Deze staat niet in onze reisgids, maar maakte wel op ons een grote indruk. Het zag er prachtig uit. We hebben inmiddels al heel wat tempels gezien, maar dit was er weer zo een waarvan je je afvraagt hoe het zo maar in de stad kan staan.
Nog geen paar honderd meter verder de Tu Dam Pagode. Daarover staat een stuk in de reisgids, maar deze haalt het naar ons idee niet bij de vorige tempel die we zagen. Ton kreeg een jonge kloosterling achter zich aan die hem duidelijk maakte dat hij wel naar binnen mocht, maar dan zonder die druipende poncho. Natuurlijk werd er gehoor gegeven aan het vriendelijke verzoek van deze monnik in spe.
Wel indrukwekkend is de hoge toren die er naast staat en die er door de tijd heen waarschijnlijk alleen maar mooier op geworden is.

Onze poncho's waren weer geweldig. Heerlijk om ondanks de door drenzende regen toch redelijk droog op de volgende plek te komen.
Die volgende plek was een cafeetje waar we een kop koffie en thee gescored hebben en waar lekkere jaren 60 en 70 muziek werd gedraaid. We hebben gewoon ongegeneerd meegezongen met 'Hotel California'.
Hierna naar de Quoc Pagode de laatste van de gewijzigde planning voor deze dag. Deze tempel is van de 17e eeuw en heeft inmiddels de status van nationale pagode. Via een hoge stenen trap kom je op het voorterrein waar een serene rust heerst. Studenten vinden daar een plekje om rustig te studeren en in de tuin rondom het complex liggen tombes van monniken die in dit klooster geleefd hebben.
Inmiddels was het 13.30 uur en tijd voor een hapje. Nou, dat was niet zoveel want je eet hier warm of warm of warm. Dus daarom maar iets heel eenvoudigs gegeten. Was redelijk te doen.

Hierna heerlijk rondneuzend verder getrokken. We zullen jullie de details van alle sloppen en stegen besparen, van het marktje waar we kwamen en waar we de ratten zagen wegschieten bij onze komst. Alsof ze van ons iets te vrezen hebben. Wij hebben, voor zover we weten, nog geen rat gegeten.
In stilte hebben we in de twee kerken die we bezochten staan luisteren naar de beurtzang waarin Maria bezongen werd. Mensen die met toewijding aan het zingen waren maken altijd iets bij je los.
Daarna toch maar terug naar het hotel, want na ruim zes uur lopen is het wel lekker om even de schoenen uit te doen.

Onderweg terug naar het hotel hadden we al wel besloten dat we vanavond lokaal zouden eten, dus zo maar een tentje binnenglippen en moeder laten bepalen wat er op tafel komt. Dat hebben we gedaan en voor nog geen tweeënhalve euro pp hebben we heerlijk gesmikkeld.
Tot slot van onze tochten door Hue nog een ommetje van een klein uurtje gemaakt met onderweg een stop bij een Italiaans restaurant voor een dubbele espresso. Als bonus kregen we een glaasje rum met caramel. Als je het een keer krijgt, niet opdrinken hoor, bewaren, want wij lusten het wel.

Morgenochtend om 8 uur laten we Hue achter ons. De bus is geboekt. Hoi An, here we come.

Tot slot van vandaag: Wist je dat:
- digestive kaakjes in Vietnam net zo lekker zijn als in Nederland;
- je in een dagtrein ook een bovenbed toegewezen kan krijgen;
- je vanaf dat bovenbed helemaal niets van de omgeving ziet;
- je van de taal echt geen enkel woord kan herleiden naar Nederlands, Engels, Frans of Duits;
- we ons toch redelijk gered hebben;
- een monnik glimlacht als hij chocoladekaakjes krijgt;
- er na deze eerste nog meer 'wist je datjes' komen?